/ Навіны / Мемарыяльны пакой Валянціна Таўлая

Мемарыяльны пакой Валянціна Таўлая

22 верасня 2010 года падчас рэспубліканскага свята хлебаробаў “Дажынкі” Дом Валянціна Таўлая ўрачыста прыняў сваіх першых наведвальнікаў. Былі адкрыты выстаўкі на літаратурную тэматыку, а таксама мемарыяльны пакой Валянціна Таўлая…

Дзякуючы ўспамінам сястры паэта Ніны Таўлай, супрацоўнікі лідскага музея рэканструіравалі пакой, у якім працаваў паэт. Мэбля – стол з друкаркай, крэсла-гушкалка, шафа, этажэрка з кнігамі тога часу – усё гэта прыцягвае наведвальніка. Што тычыцца аўтэнтычнасці, мемарыяльнасці прадметаў, то ў гэтым пакоі на першы погляд не кожны іх знойдзе. А гэта старая лямпа – жырандоля, якая была перададзена з Навагрудка, мяркуецца, што такая звісала са сталявання і ў кватэры паэта, калі ён жыў у Навагрудку, ёсць і сцізорык, прыложкавая тумбачка, якія былі перададзены ад Мікалая Грабёнкіна – сына камандзіра партызанскага атрада асобага прызначэння «Буравеснік» Мікалая Іванавіча Грабёнкіна з Гродна. Па звестках гэты ножык і тумбачка былі падараваны Таўлаем і захоўваліся як каштоўны напамінак. Акрамя гэтага, прадстаўлены шэраг фотаздымкаў, якія дапамагаюць акунуцца ў мінулае Валянціна Таўлая, а разам з тым сведчаць пра яго жыццё і дзейнасць, нават і пра яго дзяцінства ў Лідзе, аздабляюць пакой.

У 2019 годзе быў распрацаваны інсцэніраваны аповед «У Таўлая пабываем». Гэта новая форма правядзення экскурсіі, калі наведвальнік прысутнічае на інсцэніроўцы ў мемарыяльным пакоі і быццам трапляе ў мінулы час – 1939-1941 гады, у жылы пакой паэта Валянціна Таўлая. Праз дыялог супрацоўнікаў музея, якія пераўвасоблены ў вобразы паэта В. Таўлая, яго жонкі Кіры, яны дазнаюцца пра жыццёвы і творчы шлях паэта ў горадзе Лідзе.

Спецыфіка Дома Валянціна Таўлая вызначаецца літаратурна-мемарыяльнай прасторай і прадметамі, якія маюць непасрэднае дачыненне да той эпохі і гістарычнай асобы, якая жыла ў гэтым будынку. Мемарыяльнасць ён набыў пры стварэнні экспазіцыі з прымяненнем прынцыпу стылізацыі, у якім былі сабраныя і змешчаныя тыпавыя прадметы інтэр’еру, адпаведныя часу, калі жыў тут В. Таўлай. Асноўным акцэнтам сталі ўспаміны сястры паэта Ніны Таўлай-Радзюкевіч. У раскрыцці адметнасці гісторыі станаўлення і развіцця Дома Таўлая паслужылі вытрымкі з даведак, дакументальных крыніц, успамінаў, якія дапамаглі раскрыць новыя факты і звесткі з гісторыі пабудовы, а таксама ўзнавіць праведзеныя ўрачыстыя мерапрыемствы, якія былі накіраваныя на захаванне памяці паэта.